Akcelerator cząsteczek służy do, jak możesz się domyślić, przyspieszania cząsteczek. Cząsteczka zaczyna się w bloku akceleratora cząsteczek, gdzie można włożyć dowolny przedmiot, który ma służyć jako cząsteczka. Za kontrolerem należy umieścić prosty pierścień prowadzący, skierowany na bok, z wizualizacjami odpowiednio wyrównanymi.

Po włożeniu cząsteczka podróżuje wzdłuż trasy określonej przez pierścienie prowadzące. Można je kliknąć prawym przyciskiem myszy, aby dodać zakręt o 45 stopni po jednej stronie. Kolejny pierścień prowadzący musi znajdować się na ścieżce cząsteczki, zgodnie z wytyczoną trasą. W zależności od prędkości, dopuszczalna odległość między blokami prowadzącymi wzrasta.

Maksymalna odległość oblicza się według następującego wzoru:

clamp(sqrt(prędkość), 2, 10)

Oznacza to, że przy wyższych prędkościach odległość między blokami prowadzącymi może być większa.

Włączniki Redstone

Gdy sygnał redstone jest zastosowany do bloku prowadzącego, który nie jest prosty, staje się on blokiem włączającym. Kiedy jest włączony, prowadzi cząsteczki prosto; kiedy jest wyłączony, prowadzi je w pierwotnym zakrzywionym kierunku. Cząsteczka może również wejść z 'drugiej' strony, wizualizowanej przez mniejszą czerwoną rurkę szklaną, podążając ścieżką białej rurki i wchodząc z obu rurek – czerwonej i białej.

Przy wyższych prędkościach cząsteczka nie może skręcać w ostrych zakrętach. Jeśli ostatni pełny zakręt o 90 stopni jest zbyt blisko, cząsteczka opuści wytyczoną trasę i wystrzeli w świat. Jeśli odległość między blokami prowadzącymi będzie zbyt duża lub nie znajdzie się następnego bloku prowadzącego, cząsteczka także opuści ścieżkę. Minimalna odległość między zakrętami oblicza się następująco:

sqrt(prędkość) / 3

Interakcje

Byty trafione przez cząsteczkę otrzymują obrażenia zależne od prędkości cząsteczki. Kiedy cząsteczka opuści wytyczoną trasę, uszkadza byty na swojej drodze i niszczy bloki, aż do wyczerpania swojej energii. Kiedy dwie cząsteczki się zderzą (z różnych kontrolerów), mogą stworzyć nowe przedmioty.

Przechodząc przez silnik akceleratora, cząsteczka przyspiesza o 1 m/s, wymagając zasilania silnika. Zapotrzebowanie na energię wzrasta wraz z prędkością. Zarówno silniki cząsteczek, jak i czujniki mogą być używane jako proste prowadnice.

Tachiony

Kiedy cząsteczki zderzają się przy dużych prędkościach, emitują energetyczne tachiony. Im wyższa energia zderzenia, tym więcej energii zostaje uwolnione w postaci tachionów. Będą one latać dalej, a ich liczba będzie większa przy wyższych prędkościach.

Kolektory tachionów mogą przechwycić te cząsteczki i przekształcić je w energię. Tachiony zawsze będą wydobywać się w losowych kierunkach z miejsca zderzenia. Otoczenie całego obszaru kolektorami zapewnia ich całkowite przechwycenie. Jeśli wszystkie tachiony zostaną zebrane, można uzyskać do 3 razy więcej energii niż zostało zużyte do przyspieszenia cząsteczek. Jednak w przypadku dużych zderzeń, szybko pojawi się wiele wysokiej energii tachionów, szybko wypełniając pojemność pojedynczego kolektora. Umieszczając kolektory dalej, tachiony będą rozprzestrzeniane na więcej kolektorów, aby nie napełniły się zbyt szybko.

Odległość, jaką tachiony mogą osiągnąć, można obliczyć według wzoru:

(pow(energia_zderzenia, 0.5) / 2f + 1) / 3

Oznacza to, że przy wyższych zderzeniach tachiony będą podróżować dalej od miejsca zderzenia.

Czujniki Prędkości

Prędkość cząsteczki można zmierzyć za pomocą czujnika cząsteczek. Komparator może następnie dostarczyć sygnał redstone w zależności od prędkości cząsteczki. Poniższa tabela pokazuje wymaganą prędkość dla każdego poziomu sygnału redstone:

1. 0
2. 10
3. 50
4. 75
5. 100
6. 150
7. 250
8. 500
9. 750
10. 1000
11. 2500
12. 5000
13. 7500
14. 10000
15. 15000

Projekt Akceleratora

Akceleratory cząsteczek mogą być budowane na różne sposoby, w zależności od ich celu. Prosta linia silników może wystrzeliwać cząsteczki w jakimś kierunku, ale wyższe prędkości osiąga się bardziej efektywnie w układzie okrężnym. Bardzo duże pierścienie mogą być potrzebne do osiągnięcia niektórych elementów. Wolne cząsteczki wymagają bliskiego ustawienia pierścieni prowadzących, więc sensowne jest zaczynanie od małego pierścienia, a następnie przejście do większego przy pomocy redstone.

W niektórych przypadkach konieczne mogą być wiele etapów pierścieni.

Inkorporacje Wymiarowe

Kiedy pewne elementy zderzają się z nadmierną energią, mogą rozerwać dziurę w czasoprzestrzeni, prowadząc do małej inkorporacji wymiarowej. Energia potrzebna do osiągnięcia tego jest ogromna, a niewiele wiadomo o tych inkorporacjach i ich wyzwalaczach. Badacze zauważyli, że zderzając ogniste ładunki z energią zderzenia powyżej 5000J wydaje się przybliżać Nether. Enderowe perły z energią powyżej 10000J wydają się powodować to samo dla wymiaru End.

Krążą niepokojące plotki o nieodpowiedzialnych naukowcach próbujących bombardować te punkty inkorporacji prędkościami, które przekraczają znane limity, próbując tworzyć swoje własne osobliwości. Jednak nikt nie wrócił, aby podzielić się swoimi odkryciami, a ich losy pozostają owiane tajemnicą. Czujniki rejestrują tajemniczy strumień tachionów z miejsca eksperymentu.